سنگر و قمقههای خالی نام مجموعه داستانهای بهرام صادقی است که تقریباً تمام داستانهای کوتاه و ماندگارش (از سال 1334 تا 1346) را در برمیگیرد. داستان آوازی غمناک برای یک شب مهتابی را در اینجا میتوانید بشنوید. خوانندۀ متن بهاءالدین مرشدی است.
در کلاس های داستان نویسی، در جلسات ابتدایی، تاکید بر این است که فرد بتواند یک طرح داستانی را توی ذهن پرورش دهد و سپس آن طرح داستانی را تبدیل به یک داستان کوتاه کند. طرح داستان در واقع همان مسیر و نقشه ی راه شماست. همان چیزی است که شما بر مبنای آن داستان پردازی می کنید. طرح اصول و چارچوب کلی داستان است ولی خودِ داستان نیست. در طرح داستانی همه چیز مشخص است، زمان، مکان، شخصیت ها،حادثه، ابتدا و انتهای داستان. بعضی از افراد برای نوشتن نیازمند طرح داستانی هستند، یعنی حتما باید مسیر داستان شان مشخص باشد تا شروع به نوشتن کنند. بعضی ها طرح داستان را مدت ها توی ذهن شان پرورش می دهند و بعد از روزها و هفته ها تفکر درباره ی آن، قلم به دست می گیرند؛ اما عده ای از جمله خود من، خیلی از چارچوب های ذهنی را موقع نوشتن تغییر می دهند. بعضی چیزها در عالم نویسندگی سلیقه ای است و می تواند فرد به فرد متغیر باشد.
حالا چیزی که این هفته از شما می خواهیم از این قرار است که در طی یک هفته از زندگی روزمره ی خودتان، ده طرح داستانی بنویسید، طرح هایی که بر اساس اتفاق های پیرامون تان شکل گرفته اند، این طرح ها می توانند شامل هر چیزی باشند، گفتگویی که اتفاقی در اتوبوس شنیده اید، تیتری که در روزنامه دیده اید، خاطره ای که کسی برایتان تعریف میکند، دعوای خیابانی و .... بعد از میان این ده طرح، یکی را به اختیار خودتان انتخاب کرده و آن را پرورش دهید تا تبدیل به یک داستان شود. از روز چهارشنبه ی این هفته تا شنبه ی آینده فرصت دارید تا در این تمرین شرکت کنید،(یعنی از یازدهم تا بیست و یکم مهر ماه) منتظر نوشته های درخشان تان هستیم.
+همچنان می توانید در بخش داستان خوانی ،سخن سرا را همراهی کنید.
زن وسطی، بیست و یک داستانکوتاه گزیده است از بهترین نویسندگان امریکای لاتین؛ از خورخه لوئیس بورخس آرژانتینی گرفته تا ماریو بارگاس یوسای دوستداشتنی اهل پرو، تا آرمونیا سامرس اوروگوئهای،مواسیر اسکیلر برزیلیی،آرتورو آریاس کواتمالایی، فرناندو سورنتیوی آرژانتینی و چند نویسندۀ مطرح دیگر. آنچه در ادامه خواهید شنید داستان «مردی که سالها با چتر بر سرم میکوبد» نوشتۀ فرناندو سورنتتیو است. سورنتینو نویسندهایست طنزپرداز که با «زبان تلخ و گزندهاش پلشتیهای جامعه را به تصویر میکشد» این داستان را هلما، نویسندۀ وبلاگ سکوت من صدا تو برایمان خوانده است. شما هم به انتخاب خودتان برایمان داستان بخوانید و بفرستید.